Aambeien / fissuren

Een anale fissuur is een kloofje of scheurtje aan de binnenkant van de anus, in het slijmvlies. Soms is het kloofje aan de buitenkant zichtbaar, maar meestal ligt het probleem dieper. Het scheurtje kan acuut ontstaan zijn, bijvoorbeeld tijdens de passage van harde ontlasting, of kan chronisch zijn (geworden). Omdat de passage van ontlasting vaak pijnlijk is, kan de sluitspier gaan verkrampen waardoor de passage nog moeilijker is. Er ontstaat een vicieuze cirkel.

​

Er zijn verschillende punten waaraan gewerkt moet worden om uit de vicieuze cirkel te komen. Ten eerste moet de ontlasting zacht gemaakt worden. Dat kan met gezonde, vezelrijke voeding, voldoende vocht en beweging, en vaak ook met laxeermiddelen. Daarnaast kan er ook wat gedaan worden aan de pijn. De houding waarin men zit tijdens de stoelgang kan ook verschil maken en kan helpen om de sluitspieren te ontspannen.

​

De bekkenfysiotherapeut helpt met oefeningen, myofasciale technieken, electrostimulatie en/of biofeedback om de bekkenbodemspieren soepel en ontspannen te krijgen.

Aambeien zijn uitgezakte zwellichamen met bloedvaatjes die uitwendig of inwendig bij de anus zitten. Ze kunnen bloedverlies geven, pijn, jeuk of een drukkend, branderig gevoel na de stoelgang. Zoals bij een fissuur de passage zelf pijnlijk is, is dat bij een aambei vaak net erna.

​

Als aambeien langer blijven bestaan, kunnen ze afgekneld raken wat een acute, heftige pijn geeft. Gelukkig trekken de meeste aambeien zich spontaan terug bij goed toiletgedrag en goede consistentie van de ontlasting. Het is in ieder geval verstandig om bij aambeien niet te veel druk te hoeven geven, dus ook oppassen met krachttraining, veelvuldig bukken en tillen en veel hoesten.

​

Aambeien worden vaak behandeld met rubberen bandjes. Net zoals bij fissuren kunnen de klachten in een vicieuze cirkel belanden waarbij de bekkenbodem niet goed meer kan ontspannen.